) سياست: سياست به معناي اخذ و اجراي تصميم براي کل جامعه ، براي پيامبرص اسلام با توجه به آيات بسياري که در اين زمينه وارد شده است به آساني اثبات مي شود. به اين فراز دقت کنيد: «حکومت و سلطه سياسي در زبان قرآن و مومنين صدر اسلام با کلمه «امر» تعبير مي شده است: (و شاورهم في الامر) و (امرهم شوراي بينهم). زعامت و رهبري رسول الله ص اگر منحصر در زعامت ديني باشد، دعوت به مشورت و نظر سنجي در زعامت ديني و ابلاغ رسالت الهي بي معنا و غير قابل قبول است بنابراين ، کلمه «امر» در اين دو آيه ، ناظر به تصميم گيري سياسي و اداره جامعه است» در قرآن آيات بسياري در باره وظايف و شوون و عمل سياسي پيامبر گرامي ص يعني اخذ و اجراي تصميم در باب مسائل اجتماعي مانند دفاع و جهاد، اخذ و جمع آوري خمس و زکات و قضاوت وارد شده است.
از موارد ديگري که رهبري سياسي پيامبر را اثبات مي کند ، مسووليت مسلمانان در برابر پيامبر اکرم ص است.
کاظم قاضي زاده پژوهشگر مسائل مذهبي سياسي در کتاب سياست و حکومت در قرآن ، ص 138 مي نويسد: «يکي از اموري که از ادله بسيار روشن براي اثبات شان زعامت سياسي پيامبرص با منشا الهي است. دستورات الهي به مردم براي حفظ آن حقوق متعدد رهبري است. گرچه رسول و نبي بما هو نبي و نه بما هو زعيم نيز اقتضاي حفظ حقوقي را دارد و نوعي از تبعيت براي او متصور است ، اما آنچه براي پيامبر اسلام ص طرح شده بسي گسترده تر است و نشانگر منصب سياسي الهي ايشان است. مواردي که از آيات به دست مي آيد عبارت است از: لزوم اطاعت از پيامبر، عدم جواز تخلف از دستورات وي ، اجازه گرفتن از پيامبر به منظور نيامدن در صحنه هاي مهم ، در ميان گذاشتن جريانات روزمره با پيامبر و لزوم رجوع در اختلافات به پيامبر».
2) حکومت پيامبر: آياتي که مي آيد بيانگر مقام حکومتي و ولايت سياسي پيامبر است:
النبي اولي بالمومنين من انفسهم.
( احزاب ، 6) انما وليکم الله و رسوله... و يا ايها الذين آمنوا اطيعواالله و اطيعوا الرسول (نساء، 59).
از کار ويژه هاي اصلي حکومت اجراي قوانين است که پيامبر گرامي خود اجرا کننده احکام و قوانين الهي در جامعه است.
3) حکومت پيامبران: آياتي که به ذکر نشاني آنها مي پردازيم ، به ترتيب بر حکومت و رهبري سياسي حضرت ابراهيم ع ، حضرت داوودع ، حضرت سليمان ع و خاندان آل ابراهيم دلالت دارند. اين آيات اين مطالب را بوضوح بيان مي کنند که جعل و اعطاي منصب حکومتي و حکمراني به اين پيامبران الهي از سوي خداوند متعال بوده است. (بقره ، 124) (بقره ، 251) (ص ، 35) (نسا، 54).
4) قدرت: براساس آيات بسياري که به جهت شهرت لازم به ذکر آنها نيست ، پيامبر داراي قدرت و نيروي دفاعي ، نظامي و مجاهد بوده است.
5) مشروعيت و اقتدار: خداوند متعال پيامبر گرامي را به عنوان خليفه و ولي و رهبر امت اسلامي نصب کرده و در نتيجه به او مشروعيت و اقتدار بخشيده و از مسلمانان دعوت کرده در همه موارد از فرمان هاي وي چه ديني و چه اجتماعي و سياسي اطاعت نمايند و مسلمانان نيز اقتدار و مشروعيت الهي وي را پذيرا شده اند. بنابراين با اين توضيح مختصري که داده شد، بي پايگي ديدگاه هاي سکولارها که قرآن را فاقد مباني و مولفه هاي سياسي مي دانند بخوبي آشکار مي شود.

منبع:روزنامه جام جم

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: