برخورد با متخلفان

وَ لَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْواءَهُمْ بَعْدَ الَّذی جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ ما لَكَ مِنَ اللّهِ مِنْ وَلِیٍّ وَ لا نَصیرٍ (بقره، 120)

خداوند خطاب به پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله می‌فرماید: اگر از آنها (یهودیان و مسیحیان) پیروی كنی در حالی كه راه درست را به تو نشان داده ایم رابطه ات با خداوند قطع خواهد شد.

4.پس از ابلاغ وظایف هر فرد، در برخورد با تخلف نباید هیچ تسامح و تساهلی به خرج داد. (همانطور كه خداوند حتی نسبت به پیامبرش بدون ملاحظه و با كمال قاطعیت برخورد می‌كند.)

پیگیری كارها

وَ لَقَدْ آتَیْنا مُوسَى الْكِتابَ وَ قَفَّیْنا مِنْ بَعْدِهِ بِالرُّسُلِ ...(بقره، 87)

خداوند به موسی، كتاب تورات عطا فرمود و پس از آن پیامبرانی پشت سر هم فرستاد تا دین الهی را تبلیغ كنند.

3.یكی از نكات لازم در راه رسیدن به موفقیت، پیگیری و تداوم برنامه‌ها برای حصول نتیجه نهایی است. (همچنانكه خداوند، پیامبران را پشت سر هم برای دعوت مردم فرستاده است.)

 نسبت دين و ايدئولوژي

در باره نسبت دين و ايدئولوژي بحث هاي پيچيده و بسياري شده است ولي از يک نکته بسيار مهم نبايد غفلت کرده و آن اين که ايدئولوژي نماينده علم محدود بشري و دين نماينده وحي و علم و حکمت بي پايان الهي است.

محقق انديشگر علي اکبر رشاد درباره نسبت دين و ايدئولوژي مي گويد: «بهتر آن است که از اصطلاح ايدئولوژي در باب تبيين مفاهيم اسلامي بهره نگيريم. چه ممکن است هر چه تلاش کنيم ، باز هم از شبهات و بارهاي منفي آن رهايي نيابيم و برداشت منفي از ايدئولوژي به دين تسري کند. دين نيز کاربرد ايدئولوژي به مفهوم صحيح آن دارد، اما دين در ايدئولوژي خلاصه نمي شود، که بحري را در کوزه اي نمي توان گنجاند

مولفه هاي سياست در قرآن و علوم سياسي

اکنون از چشم اندازي ديگر يعني از چشم انداز علوم سياسي به امر سياست و حکومت و يا در حقيقت به مولفه هاي بنيادين سياست و حکومت در قرآن نظري مي افکنيم تا دريابيم آيا اين مولفه ها در قرآن يافت مي شود يا نه.
در علوم سياسي ، سياست چنين تعريف شده است: «سياست عموما به مفهوم عمل اخذ تصميم و اجراي آن براي کل جامعه است. پس در سياست عمل ، عامل و موضوع عمل وجود دارد. عامل عمل سياست حکومت يا نهادهاي تصميم گيري و اجرايي دولت هستند. موضوع عمل ، گروه ها، افراد و بخش هاي مختلف جمعيت اند.
دولت براي اخذ تصميم و اجراي تصميمات به عنوان سياست ، نيازمند قدرت و توجيه قدرت يعني اقتدار، مشروعيت و ايدئولوژي است. قدرت نيز داراي منابع گوناگوني است.» در تعريف حکومت اين چنين آمده است: «در حکومت هم به معني عمل حکم راندن و هم به معني مجموعه نهادهاي مجري احکام به کار مي رود. کار ويژه هاي اصلي حکومت ، وضع قوانين و اجراي آنهاست.»
بعد از مراجعه به قرآن متوجه مي شويم که همه مولفه هاي سياست در قرآن يافت مي شود که به طور خيلي مختصر به آنها اشاره مي شود:
1

سياست و حکومت در قرآن

مضمون اجتماعي وحي

سکولارها سعي مي کنند دين را فاقد جنبه سياسي معرفي کنند. اثبات اين قلمرو بسيار مهم نشان مي دهد که دين جنبه عمومي و اجتماعي دارد و به امور فردي و عبادي به زعم آنان محدود نمي شود. در اين مقاله و در رد مدعاي اسکولارها به بحث و بررسي و اثبات قلمرو سياسي دين از ديدگاه قرآن کريم مي پردازيم.